Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

(...) Spółka Akcyjna w L.

KRS (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna w W.

KRS (...)

o zapłatę 18 624,90 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna
w W. na rzecz powoda (...) Spółka Akcyjna w L. kwotę 18 624,90 zł (osiemnaście tysięcy sześćset dwadzieścia cztery złote dziewięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

-18 458,85 zł od dnia 07 marca 2019 r. do dnia zapłaty;

-166,05 zł od dnia 29 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę
5 539,53 zł w tym kwotę 3 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  nakazuje zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Ostrołęce kwotę 9,47 zł (dziewięć złotych czterdzieści siedem groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez powoda w poczet wynagrodzenia biegłego.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 695/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w L.
w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty
18 458,85 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 07 marca 2019 r. do dnia zapłaty, kwoty 166,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu
w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 04 lutego 2019 r. w wyniku kolizji został uszkodzony pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) będący własnością (...)Spółka Jawna
z siedzibą w O.. Sprawca kolizji miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Pozwany tytułem szkody wypłacił na rzecz poszkodowanego kwotę 12 452,67 zł netto.

W dniu 15 kwietnia 2019 r. poszkodowana (...)Spółka Jawna zawarła z powodem umowę przelewu wierzytelności nr (...) przysługujących zbywcy
w stosunku do sprawcy zdarzenia, jak również wobec (...) S.A. ,w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia.

W dniu 29 lipca 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powoda oraz argumentował, że powód nie udowodnił faktu naprawy pojazdu jak również, iż składał poszkodowanemu propozycję skorzystania
z jego sieci naprawczej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 04 lutego 2019 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) nr rej. (...) będący własnością (...) Spółka Jawna z siedzibą
w O.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z (...) Spółka Akcyjna w W.. Przedmiotowa szkoda została zgłoszona przez poszkodowaną pozwanemu i zarejestrowano ją pod numerem (...). Poszkodowanemu wypłacono odszkodowanie w wysokości 12 452,67 zł.

Poszkodowany uznając, że wypłacona kwota nie jest wystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności nr (...) przysługujących zbywcy
w stosunku do sprawcy zdarzenia, jak również wobec (...) S.A., w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia.

Powód zlecił (...) Sp. z o. o.
w L. sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy celem ustalenia jej rzeczywistych kosztów. Koszty naprawy zgodnie z kalkulacją wynosiły
30 911,52 zł bez VAT, koszt sporządzenia kalkulacji wyniósł 166,05 zł

Wezwaniem do zapłaty z dnia 19 kwietnia 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 18 624,90 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy przelewu wierzytelności z dnia 15.04.2019 r. k 8-9, oświadczenia cedenta k 10, kalkulacja naprawy k 27-33, faktura k 26, wezwanie do zapłaty k 24-25, pismo (...) k 32, akt szkody na płycie CD k 58

Sąd zważył co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie sporna była kwota przysługująca powodowi
z tytułu naprawienia szkody powstałej w wyniku kolizji oraz obowiązek poniesienia kosztów sporządzonej kalkulacji naprawy.

Sąd nie podzielił podnoszonego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu braku legitymacji czynnej.

Na podstawie art. 509 § 1 k.c wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Nie można mówić o sprzeczności umowy przelewu z naturą stosunku jaki powstał na skutek szkody czy o naruszeniu zasad współżycia społecznego. Zdaniem Sądu z treści umów przelewu wierzytelności wynika strony, że jej strony w prawidłowy sposób oznaczyły wierzytelności, gdyż przeniesiona została wierzytelność zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia, jak również wobec (...) S.A., w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia.

Ponadto stwierdzić należy, że w przypadku odpowiedzialności in solidum chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle w postaci naprawienia jednej szkody. Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak
i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność tych tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 maja 2014 r. III CSK 224/13.

Dlatego zdaniem Sądu ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego z dłużników ( ubezpieczyciela i ubezpieczonego ) jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum uprawnione jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego
z dłużników.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika,
że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

W niniejszej sprawie poza sporem była sama odpowiedzialność pozwanego za sprawcę szkody. Pozwany podnosił jednak, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił odszkodowanie, a powód nie wykazał aby koszty naprawy w żądanej wysokości rzeczywiście zostały poniesione. Ponadto pozwany argumentował, że oferowała poszkodowanej naprawę pojazdu w warsztatach z nim współpracujących.

W ocenie Sądu należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy pojazdu a jedynym kryterium ustalenia wysokości odszkodowania jest koszt należycie wykonanej naprawy niezależny od tego czy pojazd został faktycznie naprawiony czy go nie naprawiono, a jeżeli został to za jaką kwotę. Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie czemu wyraz dał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 lutego 2019 r. ( Sygn. akt III CZP 91/18 ) oraz uzasadnieniu wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r. ( Sygn akt II CNP 41/17 ). Ponadto tylko do poszkodowanego, należy wybór czy skorzysta z przedstawionej mu oferty czy też naprawi pojazd we własnym zakresie
a nieskorzystanie z oferty naprawy pojazdu nie może powodować dla niego żadnych negatywnych konsekwencji, o ile koszty przeprowadzonej naprawy nie przekraczają normalnych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia powodującego szkodę

Z oświadczenia poszkodowanego wynika, że wypłacona mu przez pozwanego kwota nie była wystarczająca na przywrócenie pojazdu do stanu
z przez wypadku. Fakt ten został potwierdzony również w opinii biegłego,
w której biegły określił wysokość kwoty niezbędnej do naprawy uszkodzonego pojazdu. W ocenie Sądu sporządzona opinia jest rzetelna i wyczerpująca i nie ma jakichkolwiek podstaw do jej zakwestionowania a ponadto strony nie złożyły do niej żadnych zastrzeżeń.

Biegły odpowiadając na postawione pytania wskazał, że przeprowadzenie naprawy pojazdu (...) mogło być wykonane w nieautoryzowanym warsztacie naprawy samochodów. Biegły ustalił również koszt naprawy samochodu (...) na miesiąc i rok powstania szkody z zastosowaniem części oryginalnych z logo producenta pojazdu i stosowanej w 2018 r. stawki za roboczogodzinę
w wysokości 100,00 zł netto. Koszt ten wynosił 33 911,52 zł netto
a z podatkiem VAT 38 021,17 zł.

Istotnym jest, że wysokość kosztów naprawy wskazana w opinii biegłego jest taka sama jak wysokości kosztów podana w dołączonej do pozwu kalkulacji naprawy.

W ocenie Sądu niesłuszne jest kwestionowanie zasadność wydatków poniesionych przez powoda na opinię rzeczoznawcy. W uchwale z dnia
02 września 2019 r. ( Sygn. akt III CZP 99/18 ) Sąd Najwyższy stwierdził,
że ,,poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych
z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii ( ekspertyzy ) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie powód bez prywatnej ekspertyzy nie mógłby nie tylko określić wysokości żądanej kwoty lecz w ogóle celowości wniesienia powództwa. Tak więc mając na uwadze treść zacytowanej uchwały Sąd uznał, zasadność domagania się przez powoda od pozwanego kwoty
166,05 zł z tytułu wydatków poniesionych na sporządzenie prywatnej ekspertyzy.

Z uwagi na powyższe w ocenie Sądu pozwany tytułem wszystkich kosztów związanych z uszkodzeniem pojazdu powinien zapłacić na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.
Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową zasądzone od strony pozwanej składają się opłata od pozwu w wysokości 932,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3 600,00 zł oraz wynagrodzenia biegłego w kwocie 990,53 zł. Sąd nakazał również zwrócić powodowi kwotę zaliczki, która nie została wykorzystana.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)