Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w O. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Anna Domian
Protokolant:	st. sekr. sądowy Agnieszka Radecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. w O.

sprawy z powództwa S. G.

przeciwko (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanej (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda S. G. kwotę 9 586, 08zł ( dziewięć tysięcy pięćset osiemdziesiąt sześć złotych 08/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2014r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2447zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Kasy Sądu Rejonowego w O. kwotę 96,54 zł tytułem zwrotu kosztów tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 582/14

UZASADNIENIE

W dniu 8.4.2014 r. S. G. wniósł pozew przeciwko (...) w P. o zapłatę kwoty 9.586,08 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16 stycznia 2014 r. oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wyjaśnił, że jest właścicielem pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), który w dniu 13.12.2013 r. kierowany przez A. M. brał udział w kolizji drogowej spowodowanej przez kierującego pojazdem F. (...) o nr rej. (...) M. W.. Właścicielka pojazdu, którym jechał sprawca szkody M. K. (1) posiada polisę ubezpieczenia OC u pozwanego ubezpieczyciela. Okoliczności wypadku zostały potwierdzone treścią notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza policji przybyłego na miejsce zdarzenia. Powód podał, iż po zgłoszeniu szkody i sporządzeniu przez ubezpieczyciela kosztorysu wyceniającego szkodę na kwotę 9.586,08 zł netto, pozwana w piśmie z 18.2.2014 r. odmówiła wypłaty odszkodowania twierdząc, iż zaistniałe uszkodzenia nie mogły powstać w deklarowanych przez powoda okolicznościach.

W dniu 8.5.2014 r. Sąd Rejonowy w O. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – zgodny z żądaniem pozwu.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości. Kwestionował swoją odpowiedzialność za szkodę z 13.12.2013 r. zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Podnosił, że po dokonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu oraz analizy przebiegu zdarzenia uznał, iż uszkodzenia pojazdu powoda powstały w innych okolicznościach, niż podali to uczestnicy szkody. Kwestionując roszczenie co do wysokości pozwany wskazał, że koszty naprawy pojazdu powoda nie przekraczają kwoty 9.586,08 zł, a w razie ewentualnego zasądzenia na jego rzecz odszkodowania winna być ona ustalona w kwocie netto, gdyż powód jest podatnikiem podatku VAT i ma możliwość dokonania stosownych odliczeń w tym zakresie. Pozwana odniosła się również szczegółowo do zasadności zastosowania przy naprawie auta powoda części zamiennych pozwalających odtworzyć jego stan sprzed szkody, w tym części oryginalnych lecz nie sygnowanych logo producenta oraz o porównywalnej jakości. Pozwana zakwestionowała również roszczenie odsetkowe nie precyzując jednak konkretnych zarzutów w tym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13.12.2013 r. około godziny 23.10 w O., na skrzyżowaniu ulic (...) doszło do kolizji drogowej, w której uczestniczył pojazd S. G. marki S. (...) o nr rej. (...), kierowany przez A. M.. Sprawcą kolizji był kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) M. W., który wjeżdżając na skrzyżowanie nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu pojazdowi kierowanemu przez A. M. nadjeżdżającemu z jego prawej strony, doprowadzając do zderzenia pierwotnie częścią narożną lewą ściany przedniej S. (...) i prawą stroną boczną F. (...), na wysokości jego słupka przedniego prawnego, a następnie na skutek ruchu obrotowego w jaki wprawiony został F. (...) zderzenia wtórnego boczną lewą płaszczyzną S. (...) (na wysokości słupka środkowego) i narożem tylnym prawym F. (...).

W wyniku zdarzenia samochód S. G. doznał uszkodzeń ściany przedniej wraz pokrywą silnika, lewego boku aż do drzwi tylnych lewych, prawego przedniego błotnika oraz uszkodzeń lakieru drzwi przednich prawych na krawędzi przedniej.

Właścicielka auta kierowanego przez sprawę szkody – M. K. (1), posiadała w dacie zdarzenia polisę ubezpieczeniową OC w (...) będącą marką handlową (...) w P. Oddział w Polsce z siedzibą W..

/ dowód: informacja odpowiadająca aktualnemu odpisowi z Rejestru Przedsiębiorców KRS pozwanej k. 10 – 11, notatka urzędowa K. w O. z 13.12.2013 r. k. 12, zgłoszenie szkody k. 47 – 49, oświadczenie dotyczące okoliczności zdarzenia drogowego k. 50, oświadczenie sprawcy wypadku k. 51 – 53, oświadczenie M. K. k. 54, karta pojazdu k. 56 – 57, dokumentacja zdjęciowa k. 58, opinia biegłego k. 86 – 91, zeznania świadków: A. M. k. 77, M. W. k. 78, M. K. (1) k. 78/

W dniu 16.12.2013r. S. G. zgłosił szkodę ubezpieczycielowi, który w dniu 14.1.2014r. sporządził kosztorys szkody w systemie (...)’S wyceniając szkodę na kwotę 9.586,08 zł netto. W piśmie z 16.1.2014r. ubezpieczyciel poinformował poszkodowanego, że wobec nie zakończonych czynności wyjaśniających, decyzja w przedmiocie wypłaty odszkodowania zostanie wydana w terminie do 14 dni. Ostatecznie decyzją z 18.2.2014r. ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania podnosząc, że uszkodzenia pojazdu nie mogły powstać w deklarowanych okolicznościach.

/ dowód: pismo ubezpieczyciela z 16.12.2013r. k. 13, kosztorys k. 14 – 19, pismo ubezpieczyciela z 16.1.2014r. k. 19, decyzja z 18.2.2014r. k. 20/

W piśmie z 4.3.2014r. pełnomocnik S. G. wezwał ubezpieczyciela do zapłaty na rzecz poszkodowanego kwoty 9.586,08 zł tytułem odszkodowania w terminie 14 dni. Wezwanie pozostawiono bez odpowiedzi.

/ dowód: wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k. 21-2/

Uszkodzenia pojazdu S. G. marki S. (...) powstały w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody. Naprawa pojazdu przy użyciu części oryginalnych lecz nie sygnowanych logo producenta lub części porównywalnej jakości pozwoli na restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody, uwzględniając stan techniczny pojazdu sprzed szkody oraz warunki bezpieczeństwa. Szkoda majątkowa S. G. powstała wskutek kolizji z 13.12.2013r. wynosi 9.586,08 zł netto. / dowód: opinia biegłego Z. C. k. 86 – 91/

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem sporu były okoliczności zdarzenia, w wyniku którego powód doznał szkody majątkowej oraz wysokość szkody.

Zgodnie z art. 822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Paragraf 2 powołanego przepisu stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Podstawę ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego z tytułu oc posiadacza pojazdu stanowią art. 34 i nast. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t. j. Dz. U. 2013.392 ze zm.).

Z powołanych przepisów wynika, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Podstawą tej odpowiedzialności jest zaistnienie w danym stanie faktycznym wypadku ubezpieczeniowego, tj. zdarzenia powodującego powstanie odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierowcy pojazdu za szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu innym podmiotom, którego konsekwencją jest obowiązek wypłaty przez ubezpieczyciela świadczenia z tytułu ubezpieczenia OC w granicach jego odpowiedzialności. Powstanie wypadku ubezpieczeniowego oznacza przekształcenie odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela w odpowiedzialność odszkodowawczą. Ubezpieczyciel jest zobowiązany do pokrycia wszystkich skutków zdarzenia (zasada pełnego odszkodowania), za które odpowiedzialność ponosi posiadacz pojazdu mechanicznego (v. uchwała SN z 18.5.2004 r., III CZP 24/04, LEX nr 106617).

W ocenie Sądu w świetle dowodów przeprowadzonych w sprawie powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości. W zakresie ustalenia okoliczności wypadku i wysokości szkody Sąd oparł się w szczególności na opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego Z. C. (2), którą to opinię Sąd ocenia jako profesjonalną i kompletną, gdyż została wydana po rozważeniu przez biegłego wszystkich dostępnych danych. Sąd miał na względzie, że biegły stwierdził, iż na podstawie zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego można podać jedynie najbardziej prawdopodobny przebieg zdarzenia, ale jednocześnie biegły stwierdził, że w deklarowanych przez powoda okolicznościach doszło do powstania w pojeździe powoda uszkodzeń, za które powód dochodzi odszkodowania. Należy zauważyć, że ustalony przez biegłego najbardziej prawdopodobny przebieg zdarzenia, znajduje oparcie w zeznaniach uczestników kolizji A. M. i M. W. (k. 77-78) oraz w treści notatki funkcjonariusza policji z miejsca zdarzenia (k. 12). Biegły szczegółowo omówił okoliczności zderzenia oraz fakt, iż ostatecznie doszło do dwóch zderzeń pojazdów- pierwotnego – a wskutek wywołanego nim ruchu obrotowego auta sprawcy szkody – wtórnego, który skutkował uszkodzeniem bocznej i tylnej części auta. Zdaniem sądu prawidłowe, logicznie uzasadnione i z tego względu nie budzące wątpliwości są wnioski opinii, że uszkodzenia pojazdu w zakresie ściany przedniej wraz pokrywą silnika, lewego boku aż do drzwi tylnych lewych, prawego przedniego błotnika oraz uszkodzeń lakieru drzwi przednich prawych na krawędzi przedniej, powstały w podawanych przez powoda okolicznościach. Zakres uszkodzeń samochodu sprawcy kolizji potwierdzają zeznania świadka M. K. (1) (k. 78).

Zeznania ww. świadków Sąd uznał za wiarygodne w całości. Są bowiem wzajemnie zgodne, jednoznaczne i nie zostały podważone innymi dowodami. Powołane dowody w postaci opinii biegłego, zeznań świadków i dokumentów, zdaniem Sądu pozwalają ustalić, że do powstania szkody doszło – wbrew twierdzeniom pozwanej – w okolicznościach wskazanych przez powoda. Wypada jeszcze zauważyć, że pozwana nie przedstawiła innych możliwych okoliczności powstania szkody, które mogłyby teoretycznie podważyć ustalenia biegłego.

Ustalając wysokość szkody Sąd w tym zakresie również oparł się na opinii biegłego Z. C.. Biegły ustalił, że koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wynosi 9.586,08 zł netto – przyjmując, że naprawa pojazdu nastąpi przy użyciu części oryginalnych lecz nie sygnowanych logo producenta lub części porównywalnej jakości, przy uwzględnieniu stanu technicznego pojazdu sprzed szkody oraz warunków bezpieczeństwa. Należy podkreślić, że oszacowanie wysokości szkody przez biegłego jest zgodne z ustaleniami pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym, co tym bardziej potwierdza prawidłowość ustaleń biegłego i nie budzi wątpliwości Sądu. Należy podkreślić, że strony nie kwestionowały opinii biegłego, co dodatkowo potwierdza trafność wniosków w niej zawartych, tak co do okoliczności powstania szkody, jak i co do jej wysokości.

W świetle powyższych ustaleń stwierdzić należy, że odmowa pozwanego wypłaty odszkodowania na rzecz powoda była bezzasadna.

Z tych względów Sąd orzekł jak w pkt 1. sentencji. Wypada przy tym wyjaśnić, że zasądzona kwota 9.586,08 zł jest kwotą netto (co wynika także z kosztorysu sporządzonego przez ubezpieczyciela). Brak zatem podstaw, by po raz kolejny odliczać od tej kwoty należny podatek VAT.

Odnośnie roszczenia o zasądzenie odsetek Sąd zważył, że co do zasady odszkodowanie powinno zostać powodowi wypłacone, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w terminie 30 dni od licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zważywszy, że szkoda została zgłoszona w dniu 16.12.2013r. (k. 13), zgodnie z powołanym przepisem, od dnia 16 stycznia 2014 r. pozwany powinien liczyć się z obowiązkiem zapłaty odsetek ustawowych za czas opóźnienia, na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Art. 14 ust. 2 powołanej ustawy wprawdzie stanowi, że w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania. Zważyć jednak należy, że z pisma ubezpieczyciela z 16.1.2014r. (k. 19) nie wynika, z jakich przyczyny, przy zachowaniu należytej staranności, nie było możliwie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności pozwanego albo wysokości odszkodowania. Lakoniczne pismo ubezpieczyciela z 16.1.2014r. nie spełnia przesłanek z art. 14 ust. 2 powołanej ustawy i dlatego też zdaniem Sądu roszczenie powoda stało się wymagalne z dniem 16.1.2014r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.9.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Na zasądzone koszty składa się kwota 1217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, opłata stosunkowa od pozwu w kwocie 480 zł oraz zaliczka na poczet opinii biegłego w kwocie 750 zł.

O kosztach sądowych w pkt 3. Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 28.5.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. 2015.1025 ze zm.) w zw. z art. 98 kpc.

/-/ A. D.