Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Daria Jerzyło

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

(...) Spółka z o. o. w L. (nr KRS: (...))

przeciwko

(...) S.A. w W. (nr KRS: (...))

o zapłatę 1 328,40 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Spółka z o. o. w L. kwotę 1 328,40 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia osiem złotych czterdzieści groszy)
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11.12.2018 roku do dnia zapłaty oddalając roszczenie odsetkowe w pozostałym zakresie;

2.  szczegółowe wyliczenie kosztów procesu pozostawia referendarzowi sądowemu ustalając, że powód wygrał proces w całości.

Sędzia

Daria Jerzyło

Sygn. akt V GC 246/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L., w pozwie skierowanym przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W., wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 1.328,40 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 02.09.2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podał m.in., iż w związku z uszkodzeniem pojazdu poszkodowany został zmuszony do wynajęcia pojazdu zastępczego. Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego wynajętego od (...) S.A. w okresie od dnia 11.07.2018 r. do dnia 26.07.2018 r. Po zakończeniu najmu pojazdu zastępczego poszkodowanemu został wystawiony dokument w postaci Raportu z Wynajmu Pojazdu Zastępczego do umowy nr (...) o nr (...) z dnia 26.07.2018 r., wskazujący na koszt najmu pojazdu zastępczego w wysokości 3.357,90 zł brutto. Kwota wskazana w raporcie została wyliczona, jako iloczyn dni korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego oraz stawki najmu za dzień: 15 dni x 223,86 zł brutto = 3.357,90 zł brutto. W dniu 26.07.2018 r. powód przejął od poszkodowanego zobowiązanie do zapłaty na rzecz (...) S.A. czynszu najmu w wysokości określonej w raporcie. Jednocześnie, w zamian za przejęcie zobowiązania poszkodowanego, powód nabył przysługującą poszkodowanemu wobec pozwanego wierzytelność, obejmującą roszczenie o naprawienie szkody poniesionej przez niego wskutek niemożności korzystania z pojazdu w wysokości wynikających stąd kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 2.029,50 zł brutto. Z decyzji pozwanego wynika, że odszkodowanie wypłacono za 15 dni korzystania z pojazdu zastępczego oraz że pozwany przyjął stawkę w wysokości 135,50 zł brutto za jeden dzień najmu pojazdu.

W dniu 26.02.2019 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekając zgodnie z żądaniem w/w pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (...) S.A. z siedzibą w W., wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał m.in., że za zasadny czas najmu pojazdu zastępczego uznał okres 15 dni. Jednocześnie pozwany dokonał weryfikacji dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego do kwoty 135,30 zł brutto. Nadto pozwany podniósł, iż poinformował poszkodowanego podczas rejestracji szkody o możliwości bezgotówkowego wynajęcia pojazdu zastępczego zorganizowanego i udostępnionego przez pozwanego oraz wskazał na uprawnienie do weryfikacji stawki najmu w przypadku skorzystania z oferty firmy zewnętrznej. Poza tym pozwany wskazał także, iż poszkodowany wynajął pojazd klasy wyższej niż uszkodzony.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06.07.2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej. (...), będący własnością K. Ł.. Sprawcą kolizji był kierowca pojazdu posiadającego ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

(bezsporne, zeznania świadka K. Ł. – k. 178v-179v)

Poszkodowany, K. Ł., dokonał telefonicznego zgłoszenia szkody, która została zarejestrowana przez (...) S.A. z siedzibą w W. pod nr (...). Podczas zgłaszania szkody konsultant rozmawiał również z poszkodowanym na temat możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego. Rozmowa przebiegała w sposób następujący:

- konsultant: „informuję, że jak najbardziej przysługuje Panu pojazd zastępczy z OC sprawcy. Wystarczy, że dzień przed wstawieniem pojazdu do naprawy Pan się z nami skontaktuje i jak najbardziej będziemy w stanie Panu wynająć pojazd zastępczy, dobrze? Także proszę…”

- poszkodowany: „dobrze, a teraz tak, względem tego samochodu zastępczego chciałbym się zapytać, czy odpowiadam prywatnie w razie jakiś uszkodzeń samochodu zastępczego, czy coś?”

- konsultant: „To już przy podpisywaniu raczej z wypożyczalnią Pan będzie się dowiadywał takich rzeczy.”

- poszkodowany: „Acha, czyli ja mogę gdzieś tam sobie wypożyczyć?”

- konsultant: „Tzn. jeśli Pan wypożyczy z firmy zewnętrznej pojazd. Nie od nas, tylko z firmy zewnętrznej, to my przedstawiamy stawki za pojazd zastępczy, które mogę Panu wysłać na mejla. Nie podawał Pan mi mejla, tak?”

- poszkodowany: „Tzn. ja mam tutaj takiego znajomego. On właśnie te pojazdy zastępcze ma na OC i on tam się z ubezpieczalnią…”

- konsultant: „Ale czy…, znaczy no nie ma problemu, może Pan z firmy zewnętrznej tak, aczkolwiek tak jak powiedziałam przedstawiamy stawki do jakich pokrywamy wynajem pojazdu zastępczego. Jeśli nie podał Pan mi mejla, to ja za chwileczkę Pana poinformuję o tym.” […]

- poszkodowany: „ten e-mail to będzie: „(...)”

- konsultant: „na adres e-mailowy prześlę również instrukcję pojazdu zastępczego”.

(telefoniczne zgłoszenie szkody na CD – k. 151)

W dniu 09.07.2018 r. poszkodowany podpisał oświadczenie, zgodnie z którym, w związku ze zdarzeniem z dnia 06.07.2018 r., otrzymał od ubezpieczyciela propozycję wynajmu pojazdu zastępczego. Jednocześnie wskazał, iż w dniu 09.07.2018 r. odmówił skorzystania z powyższej propozycji z następujących powodów: „brak przedstawienia warunków wynajmu”.

(oświadczenie – k. 27)

W dniu 11.07.2018 r. poszkodowany K. Ł. podpisał z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. umowę wynajmu samochodu zastępczego marki (...) nr (...). Pojazd zastępczy był wynajmowany przez poszkodowanego łącznie przez okres 15 dni, tj. od dnia 11.07.2018 r. do dnia 26.07.2018 r. Cena za każdą rozpoczętą dobę wynajmu wynosiła 223,86 zł brutto.

(umowa wynajmu samochodu zastępczego wraz z ogólnymi warunkami wynajmu, protokołem odbioru oraz potwierdzeniem zawarcia aneksów przedłużających umowę wynajmu – k. 22-26, zeznania świadka K. Ł. – k. 178v-179v)

W dniu 26.07.2018 r. powód wystawił raport nr (...) z wynajmu pojazdu zastępczego do umowy nr (...) („Zobowiązanie”), zgodnie z którym łączny koszt wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 3.357,90 zł brutto (15 dni x 223,86 zł brutto).

(raport z wynajmu pojazdu zastępczego – k. 18)

W dniu 26.07.2018 r., powód (nabywca) zawarł z poszkodowanym K. Ł. (klient), umowę nr (...), na mocy której nabywca oświadczył, że przejmuje zobowiązanie poszkodowanego i zwalnia go, wskazując jednocześnie, że (...) S.A. z siedzibą w L., jako wierzyciel klienta – wyraził zgodę na przejęcie zobowiązania klienta w umowie najmu, którego wysokość została określona w Raporcie nr (...) z wynajmu pojazdu zastępczego do umowy nr (...).

(umowa nr (...) – k. 19-21)

W dniu 07.11.2018 r. pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w L. a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. zawarte zostało porozumienie, którego strony zgodnie postanowiły, że w związku z przejęciem przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. zobowiązania do zapłaty na rzecz (...) S.A. z siedzibą w L. czynszu najmu pojazdu zastępczego, o którym mowa w § 1 w/w porozumienia, strony zgodnie postanowiły dokonać zmiany terminu płatności czynszu najmu pojazdu zastępczego (§ 2 ust. 1 porozumienia). Strony postanowiły, że (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. dokona zapłaty na rzecz (...) S.A. z siedzibą w L. czynszu najmu pojazdu zastępczego, wynikającego z umowy najmu nr (...) z dnia 11.07.2018 r. w terminie 14 dni od dnia zawarcia w/w porozumienia (§ 2 ust. 2 porozumienia).

(porozumienie zawarte w dniu 07.11.2018 r. – k. 37-38)

W dniu 07.11.2018 r. (...) S.A. z siedzibą w L. wystawił fakturę VAT nr (...), z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego (...), na łączną kwotę 3.357,90 zł brutto. Jako nabywca został wskazany K. Ł., zaś jako płatnik (...) S.A. z siedzibą w W..

(faktura VAT nr (...) – k. 39)

W piśmie z dnia 28.11.2018 r. ubezpieczyciel poinformował poszkodowanego, że przyznane zostało odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2.029,50 zł brutto. Jednocześnie pozwany wyjaśnił, iż za zasadny czas najmu pojazdu zastępczego uznano 15 dni, zgodnie z przedstawioną fakturą. Natomiast ubezpieczyciel zweryfikował dobową stawkę czynszu najmu do kwoty 135,30 zł brutto, zgodnie z wysłaną instrukcją o pojeździe zastępczym.

(pismo pozwanego z dnia 28.11. 2018 r. – k. 41-42 )

Wynajęty przez poszkodowanego pojazd zastępczy (...) zaliczany jest do wyższego auto segmentu „D” pojazdów, niż uszkodzony w zdarzeniu szkodowym z dnia 06.07.2018 r. (...)o nr rej. (...), który zaliczany jest do auto segmentu „C” samochodów osobowych.

Stosowane na rynku lokalnym poszkodowanego rynkowe stawki najmu pojazdu zastępczego należącego do segmentu, do którego zaliczany jest pojazd poszkodowanego, tj. segmentu „C”, dla najmu trwającego 15 dni, wynosiły od 104,55 zł brutto do 233,70 zł brutto.

Zatem wynikająca z załączonej do pozwu umowy najmu samochodu zastępczego nr (...) stawka w kwocie 223,86 zł brutto mieściła się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym poszkodowanego, w dacie realizacji najmu pojazdu zastępczego.

(opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej M. M. – k. 187-206)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony procesu, zeznań świadka K. Ł. oraz opinii biegłego M. M..

Sąd podzielił w całości wnioski wynikające z opinii biegłego. Opinia podlega ocenie, jak każdy inny dowód, według art. 233 § 1 k.p.c. W wypadku opinii biegłego, gdy w grę wchodzi wiedza specjalistyczna, kontrola wiarygodności opinii i wypowiedzi biegłego jest utrudniona. Dokonując oceny Sąd kontroluje wnioski i wywody opinii, a także zeznania biegłego pod kątem widzenia ich zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy biegłego, sposobu motywowania stanowiska, podstaw opinii (powoływania się na piśmiennictwo i inne źródła, stosowania konkretnych metod badawczych).

W ocenie Sądu sporządzona w sprawie opinia biegłego M. M. zasługiwała na uwzględnienie. Opinia została wykonana szczegółowo, a przedstawione ustalenia poparte wszechstronną analizą, co pozwala uznać tę opinię za pełną i kompletną. Wywody biegłego są logiczne i trafne, a także zgodne z zasadami poprawnego wnioskowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W sprawie bezsporne było, że do zdarzenia drogowego z dnia 06.07.2018 r., w wyniku którego uległ uszkodzeniu pojazd marki (...) o nr rej. (...), będący własnością K. Ł., doszło z winy posiadacza pojazdu mechanicznego ubezpieczonego w zakresie OC w pozwanym (...). Bezsporny był również 15 dniowy okres uzasadnionego i koniecznego korzystania z pojazdu zastępczego. Natomiast sporna była uzasadniona wysokość dobowej stawki za wynajem tego pojazdu, którą pozwany zweryfikował do kwoty 135,30 zł brutto.

Stosownie do treści art. 805 § 1 i 2 pkt. 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia majątkowego ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie, polegające na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela wynikająca z umowy ubezpieczenia majątkowego obejmuje więc obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego, tj. odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku przewidzianego w umowie wypadku.

Wysokość odszkodowania świadczonego z tytułu ubezpieczenia OC jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza, kierowcy samochodu, którego odpowiedzialność wynika z art 436 § 2 k.c.

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. W myśl art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Z art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodą wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

Z zasady, iż zakład ubezpieczeń odpowiada w takim zakresie, w jakim odpowiada posiadacz lub kierowca pojazdu mechanicznego, wynika że ocena roszczeń odszkodowawczych poszkodowanego, następuje na podstawie odpowiednich przepisów prawa cywilnego, określających do jakich świadczeń byłby obowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, który spowodował wypadek.

Ocena roszczeń odszkodowawczych następuje na podstawie odpowiednich przepisów prawa cywilnego, określających do jakich świadczeń byłby obowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, który spowodował wypadek.

Wysokość odszkodowania należy zatem ustalać według zasad określonych w art. 361 k.c. , który w § 1 stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Wedle zaś § 2 w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, nie dopuszczając jednak do nieuzasadnionego wzbogacenia się poszkodowanego. Odszkodowanie należy się bowiem tylko w granicach normalnego związku przyczynowego.

W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego ( vide: uchwała SN z 17.11.2011r., III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28 ). Zgodnie z tym poglądem , utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) tego negatywnego następstwa należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów – celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia. Z kolei Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) wskazał, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Jak już wyżej wskazano w przedmiotowej sprawie sporna była wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego. Pozwany zweryfikował wysokość dobowej stawki najmu do kwoty 135,30 zł brutto. Jednocześnie zaznaczył, iż poszkodowany został poinformowany o stawkach akceptowanych przez pozwanego, jak również o możliwości organizacji takiego wynajmu.

Zważyć należy, iż obie strony są przedsiębiorcami i winny zachować należytą dbałość o własne interesy. Zatem pozwany podnosząc, iż poszkodowany nie współdziałał z ubezpieczycielem, zaś wartość wynajmu pojazdu zastępczego została przez powoda zawyżona, powinien wskazać dowody na tę okoliczność.

Należy podkreślić, że zgodnie art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobnie art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Dlatego też, jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18.01.2012 r. w sprawie I ACa 1320/11 ).

Z uwagi na powyższe pozwany nie wykazał, iż zastosowana przez powoda stawka za najem pojazdu zastępczego rażąco odbiega od stawek rynkowych. W ocenie Sądu Rejonowego poszkodowany miał prawo dokonać wyboru usługodawcy dokonującego wynajmu samochodów zastępczych, takiego którego stawki za wykonywane usługi nie przekraczają rażąco cen na rynku lokalnym. Poszkodowany nie ma bowiem obowiązku poszukiwania usługodawcy oferującego najtaniej swoje usługi (por. wyrok SN z 13.06.2013r., III CZP 32/03). Oznacza to, że poszkodowany nie ma obowiązku korzystania z usług przedsiębiorstwa oferującego najem pojazdu zastępczego, tylko w granicach akceptowanych przez pozwanego stawek za w/w usługi, lecz w granicach stawek nie przekraczających rażąco cen na rynku lokalnym.

Ze sporządzonej przez biegłego sądowego opinii, którą jak wskazano wyżej Sąd w całości podzielił, wynika że wynajęty przez poszkodowanego pojazd zastępczy (...)zaliczany jest do wyższego auto segmentu „D” pojazdów, niż uszkodzony w zdarzeniu szkodowym z dnia 06.07.2018 r. (...) o nr rej. (...), który zaliczany jest do auto segmentu „C” samochodów osobowych.

Stosowane na rynku lokalnym poszkodowanego rynkowe stawki najmu pojazdu zastępczego należącego do segmentu, do którego zaliczany jest pojazd poszkodowanego, tj. segmentu „C”, dla najmu trwającego 15 dni, wynosiły od 104,55 zł brutto do 233,70 zł brutto.

Zatem wynikająca z załączonej do pozwu umowy najmu samochodu zastępczego nr (...) stawka 223,86 zł brutto mieściła się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym poszkodowanego, w dacie realizacji najmu pojazdu zastępczego.

Odnosząc się zaś do kwestii poinformowania przez ubezpieczyciela poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez wypożyczalnię współpracującą z ubezpieczycielem oraz o akceptowanych stawkach dobowych za wynajem, to wskazać należy, że poszkodowany, K. Ł., dokonał telefonicznego zgłoszenia szkody, która została zarejestrowana przez (...) S.A. z siedzibą w W. pod nr (...). Podczas zgłaszania szkody konsultant rozmawiał również z poszkodowanym na temat możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego. Rozmowa przebiegała w sposób następujący:

- konsultant: „informuję, że jak najbardziej przysługuje Panu pojazd zastępczy z OC sprawcy. Wystarczy, że dzień przed wstawieniem pojazdu do naprawy Pan się z nami skontaktuje i jak najbardziej będziemy w stanie Panu wynająć pojazd zastępczy, dobrze? Także proszę…”

- poszkodowany: „dobrze, a teraz tak, względem tego samochodu zastępczego chciałbym się zapytać, czy odpowiadam prywatnie w razie jakiś uszkodzeń samochodu zastępczego, czy coś?”

- konsultant: „To już przy podpisywaniu raczej z wypożyczalnią Pan będzie się dowiadywał takich rzeczy.”

- poszkodowany: „Acha, czyli ja mogę gdzieś tam sobie wypożyczyć?”

- konsultant: „Tzn. jeśli Pan wypożyczy z firmy zewnętrznej pojazd. Nie od nas, tylko z firmy zewnętrznej, to my przedstawiamy stawki za pojazd zastępczy, które mogę Panu wysłać na mejla. Nie podawał Pan mi mejla, tak?”

- poszkodowany: „Tzn. ja mam tutaj takiego znajomego. On właśnie te pojazdy zastępcze ma na OC i on tam się z ubezpieczalnią…”

- konsultant: „Ale czy…, znaczy no nie ma problemu, może Pan z firmy zewnętrznej tak, aczkolwiek tak jak powiedziałam przedstawiamy stawki do jakich pokrywamy wynajem pojazdu zastępczego. Jeśli nie podał Pan mi mejla, to ja za chwileczkę Pana poinformuję o tym.” […]

- poszkodowany: „ten e-mail to będzie: „(...)”

- konsultant: „na adres e-mailowy prześlę również instrukcję pojazdu zastępczego”.

Z powyższej rozmowy wynika zatem, iż pozwany nie udzielił poszkodowanemu konkretnej odpowiedzi na pytanie, czy będzie on odpowiadał w przypadku uszkodzenia wynajętego samochodu zastępczego, tzn. czy musiałby w takiej sytuacji partycypować w kosztach naprawy pojazdu. Konsultant odpowiedział jedynie: „To już przy podpisywaniu raczej z wypożyczalnią Pan będzie się dowiadywał takich rzeczy.”

Nadto konsultant, podczas rozmowy, nie wskazał wysokości stawek do jakich będzie zweryfikowana dobowa stawka, w przypadku ewentualnego wynajęcia przez poszkodowanego pojazdu zastępczego z wypożyczalni nie współpracującej z pozwanym. Wprawdzie konsultant powiedział, że taką informację prześle na podany przez poszkodowanego adres e-mailowy, jednakże pozwany nie załączył do akt sprawy takiej wiadomości. Nie wiadomo zatem, czy taka informacja dotarła do poszkodowanego. Jednocześnie wskazać należy, iż poszkodowany, K. Ł., przesłuchany w charakterze świadka, zeznał, iż nie pamięta, czy otrzymał od ubezpieczyciela dokument w postaci instrukcji wynajmu samochodu, na swój adres e-mail. Tym samym pozwany nie wykazał w toku niniejszego postępowania, zgodnie z art. 6 k.c., że powyższa informacja o akceptowanych przez pozwanego stawkach została poszkodowanemu przekazana.

Dlatego też uznać należy, że propozycja ubezpieczyciela, dotycząca organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, nie miała charakteru konkretnego, w związku z czym nie można uznać, aby poszkodowany naruszył obowiązek współdziałania z ubezpieczycielem w procesie likwidacji szkody.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Sądu, w zakresie odpowiedzialności pozwanego, mieści się stawka najmu na poziomie 223,86 zł brutto dziennie, co daje kwotę 3.357,90 zł brutto przy 15 dniach najmu.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel przyznał i wypłacił odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w wysokości 2.029,50 zł brutto. Dlatego też powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości, tj. w kwocie 1.328,40 zł (3.357,90 zł – 2.029,50 zł).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 805 k.c. i art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. i art. 363 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.328,40 zł. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Jednocześnie na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. pozostawiono szczegółowe wyliczenie kosztów postępowania referendarzowi sądowemu, ustalając, że koszty w całości obciążają powoda.

Sędzia Daria Jerzyło