Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 stycznia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

W. B. NIP (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna (...) z siedzibą W. KRS (...)

o zapłatę 6.494,40 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...) w W. na rzecz powoda W. B. kwotę 4.428,00 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  ustalając, że powód wygrał proces w 68,18 %, a pozwany w 31,82 % tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę
569,86 zł (pięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt sześć groszy);

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 46,60 zł (czterdzieści sześć złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych;

5.  nakazuje pobrać od powoda W. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 21,27 zł (dwadzieścia jeden złotych dwadzieścia siedem groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych;

6.  nakazuje zwrócić pozwanemu z sum Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Ostrołęce kwotę 1,30 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki uiszczonej
w poczet wynagrodzenia biegłego.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 487/19

UZASADNIENIE

Powód W. B. w pozwie złożonym w Sądzie Rejonowym
w Ostrołęce skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna (...)w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 6.494,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 08 października 2018 r. doszło do kolizji drogowej, której sprawca miał zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych. W wyniku kolizji uszkodzeniu uległ samochód marki (...) należący do poszkodowanego S. A.. Na czas trwania postępowania likwidacyjnego i naprawy pojazdu poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy. Najem auta zastępczego trwał łącznie 22 dni.

W dniu 09 października 2018 r. poszkodowany zawarł z powodem dwie umowy. Umowę najmu pojazdu i umowę cesji wierzytelności. Na mocy umowy cesji cedent ( poszkodowany ) przelał na cesjonariusza ( powoda ) wierzytelność – prawo do odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego – przysługującą mu przeciwko pozwanemu. Pozwany pismem z dnia 19 grudnia 2018 r. odmówił wypłaty odszkodowania.

W dniu 22 maja 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że w jego ocenie powód nie wykazał zasadności i wysokości dochodzonego roszczenie, argumentował również,
iż poszkodowany korzystając z pojazdu zastępczego zaoszczędził na kosztach, które poniósłby gdyby korzystał z własnego samochodu. Ponadto pozwany, wywodził, że poszkodowany nie poniósł żadnej szkody gdyż nie poniósł kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 08 października 2018 r. doszło kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej (...) będący własnością S. A.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z pozwanym. Przedmiotowa szkoda została zarejestrowana pod numerem (...).

Poszkodowany z uwagi na uszkodzenie jego pojazdu przez 22 dni ( od 09 do 31 października 2018 r. ) korzystał z pojazdu zastępczego na podstawie umowy najmu samochodu zastępczego zawartej w dniu 09 października 2018 r. z powodem. Poszkodowany wynajął samochód marki (...). Koszt wynajmu pojazdu zastępczego wynosił 6 494,40 zł brutto.

W dniu zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego tj. 09 października 2018 r. powód ( cesjonariusz ) zawarł z poszkodowanym ( cedentem ) umowę cesji, na mocy której poszkodowany ( cedent ) przelał na powoda ( cesjonariusza ) swoją wierzytelność – prawo do odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego - przysługującą poszkodowanemu przeciwko pozwanemu. Pozwany wezwany do zapłaty odmówił wypłacenia powodowi odszkodowania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy najmu pojazdu zastępczego z dnia 09 października 2018 r. k - 9, umowy cesji wierzytelności k – 12, faktury k – 11, pisma pozwanego k – 13, przedsądowego wezwania do zapłaty k -25, zeznań poszkodowanego S. A. – 83

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Podstawą odpowiedzialności pozwanego jest art 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego wyznaczona jest – zarówno co do zasady jak i granic – odpowiedzialnością tego posiadacza lub kierowcy. Podstawową przesłanką decydująca o zasadności roszczeń powoda jest wykazanie, że w majątku poszkodowanego na skutek kolizji doszło do uszczerbku podlegającego naprawieniu w drodze zapłaty określonej sumy pieniężnej przez zakład ubezpieczeń ( art 361 i 363 kc ).

Przez szkodę należy rozumieć wszelkiego rodzaju uszczerbek w majątku poszkodowanego. Uszczerbek ten może przybrać formę zmniejszenia aktywów lub zwiększenie pasywów w majątku osoby poszkodowanej.

W ocenie Sądu w momencie kolizji nastąpił uszczerbek w majątku poszkodowanego, gdyż zmniejszyła się wartość jego pojazdu a ponadto poszkodowany aby móc normalnie funkcjonować w trakcie procesu likwidacji szkody musiał wynająć samochód zastępczy. Wynajmując pojazd zastępczy poszkodowany przyjął na siebie zobowiązanie do pokrycia kosztów jego wynajmu
i nie ma żadnego znaczenie czy koszty te zostały w momencie podpisania umowy faktycznie pokryte czy nie, gdyż samo zobowiązanie do ich pokrycia ma określoną wartość majątkową więc spowodowało zwiększenie się pasywów poszkodowanego. Poszkodowany poniósł szkodę a mowa cesji w niniejszej sprawie stanowi tylko sposób zapłaty powodowi za koszty najmu pojazdu zastępczego co było nie tylko dopuszczalne ale również korzystne dla poszkodowanego.

Stosownie do art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody należy zaliczyć także koszty wynajęcia samochodu zastępczego dla poszkodowanego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Pozwany nie wykazał aby przedstawił poszkodowanemu korzystniejszą od powoda ofertę najmu pojazdu zastępczego tym bardziej aby poszkodowany tę ofertę bezpodstawnie odrzucił. Wręcz przeciwnie z zeznań poszkodowanego jednoznacznie wynika, że podjął on działania zmierzające do minimalizacji szkody, gdyż kontaktował się pozwanym i innymi podmiotami, które zajmują się najmem pojazdów ale oferta przedstawiona mu przez pozwanego była mniej korzystna od oferty przedstawionej przez powoda. Sąd dał wiarę zeznaniom poszkodowanego gdyż znajdują one odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Oceniając argumentację pozwanego o zaoszczędzeniu przez poszkodowanego kosztów przeznaczonych na eksploatację własnego samochodu w związku
z wynajęciem pojazdu zastępczego Sąd miał na uwadze stosunkowo krótki okres na jaki wynajęty był pojazd zastępczy ( 22 dni ). Sąd uznał, że jest praktycznie niemożliwe aby poszkodowany mógł zaoszczędzić w tak niedługim przedziale czasu jakiekolwiek koszty. Poszkodowany użytkując pojazd zastępczy, z tytułu tankowania samochodu, jego mycia czy parkingu poniósł takie same koszty jakie poniósłby użytkując swój pojazd natomiast zużycie takich elementów jak klocki hamulcowe opony czy amortyzatory w ciągu 22 dni jest praktycznie na tyle niewielkie, że nie można uznać iż poszkodowany zaoszczędził jakąkolwiek kwotę.

Z przeprowadzonego w niniejszym postępowaniu dowodu z opinii biegłego, do którego strony nie wniosły żadnych uwag i zastrzeżeń wynika, że stawka za najem pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda mieści się w stawkach rynkowych stosowanych przez inne wypożyczalnie. Ustalone przez biegłego stawki uznać należy za prawidłowe, albowiem opinia obejmowała analizę ofert najmu kilkunastu podmiotów działających na lokalnym rynku. W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna i wyczerpująca więc Sąd nie znalazł, żadnych przesłanek by ją kwestionować.

Biegły oprócz ustalenie stawek za najem pojazdu określił ile powinien trwać prawidłowo przebiegając proces likwidacyjno - naprawczy szkody. Z opinii biegłego wynika, że proces ten powinien trwać 15 dni.

Mając na uwadze stawkę za najem pojazdu zastępczego ( 295,20 zł )
i prawidłową długość procesu likwidacyjno - naprawczego ( 15 dni ) Sąd uznał,
że żądanie powoda jest zasadne do kwoty 4 428,00 zł a w pozostałej części nie zasługuje na uwzględnienie.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie
z którym wobec częściowego uwzględnienia żądań powoda koszty zostały stosunkowo rozdzielone.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)