Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. KRS (...)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna
w W. KRS (...)

o zapłatę 9 018,88 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna
w W. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 9 018,88 zł (dziewięć tysięcy osiemnaście 88/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 8 803,63 zł od dnia 09 marca 2019 roku do dnia zapłaty;

- 215,25 zł od dnia 20 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 268,00 zł, w tym kwotę 1 800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Ostrołęce kwotę 164,34 zł (sto sześćdziesiąt cztery 34/100 złotych) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 67,76 zł (sześćdziesiąt siedem 76/100 złotych) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych.

5.  nakazuje zwrócić pozwanemu (...) Spółka Akcyjna w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce od powoda kwotę 500,00 zł (pięćset złotych) tytułem niewykorzystanej zaliczki uiszczonej w poczet złożenia dokumentów.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 635/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna
w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 9 018,88 zł wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego. Uzasadniając pozew powód wskazał, że w dniu 27 lutego 2019 r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego doszło do uszkodzenia pojazdu marki (...) o nr rej. (...) należącego do W. S.. Sprawca zdarzenia miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Pozwany tytułem szkody wypłacił na rzecz poszkodowanej kwotę 8 990,41 zł brutto.

W dniu 25 marca 2019 r. poszkodowana zawarła z T. Z. umowę cesji wierzytelności przysługujących cedentowi a T. Z. w dniu 26 marca 2019 r. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności przysługujących mu wobec pozwanego.

W dniu 17 lipca 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powoda oraz wskazał, że wypłacone odszkodowanie odpowiada wartości szkody jak również zakwestionował wydatki poniesione przez powoda na opinię prywatnego rzeczoznawcy.

1

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 27 lutego 2019 r. doszło zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) nr rej (...) będący własnością W. S.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z (...) Spółka Akcyjna w W.. Przedmiotowa szkoda została zgłoszona przez poszkodowaną pozwanemu i zarejestrowano ją pod numerem (...). Na mocy decyzji
z dnia 08 marca 2019 r. wypłacono poszkodowanej odszkodowanie w wysokości
8 990,41 zł.

W dniu 25 marca 2019 r. poszkodowana uznając , że wypłacona kwota nie jest wystarczająca na naprawę pojazdu zawarła z T. Z. umowę cesji wierzytelności przysługującej jej w stosunku do pozwanego wynikającej ze szkody numer (...). Następnego dnia T. Z. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności nabytej od poszkodowanej. Powód zlecił firmie Biuro (...) sporządzenie kalkulacji naprawy celem ustalenia kosztów przywrócenia pojazdu poszkodowanej do stanu
w jakim pojazd ten znajdował się przed zdarzeniem, w wyniku którego został uszkodzony. Koszt sporządzenia kalkulacji wyniósł 215,25 zł

Wezwaniem do zapłaty z dnia 12 kwietnia 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 9 018,88 zł. Pozwany pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. poinformował powoda, o tym że nie znalazł podstaw do dopłaty do przyznanego odszkodowania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: pismo (...) z dnia 08.03.2019 r. k - 14, umowa przelewu wierzytelności z dnia 25.03.2019 r. k -15, oświadczenie k- 16, umowa przelewu wierzytelności z dnia 26.03.2019 r. k – 17, kalkulacja naprawy k – 19-21, faktura k – 22, wezwanie do zapłaty k – 24, pismo (...) - 26, zeznań świadka W. S. k – 65, akt szkody na płycie CD k - 44

2

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie sporna była kwota przysługująca powodowi z tytułu naprawienia szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego oraz obowiązek poniesienia kosztów sporządzonej kalkulacji naprawy.

Przede wszystkim Sąd nie podzielił przytoczonej w sprzeciwie od nakazu zapłaty argumentacji pozwanego co nieważności umowy cesji.

Na podstawie art. 509 § 1 k.c wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Nie można mówić o sprzeczności umowy przelewu z naturą stosunku jaki powstał na skutek szkody czy o naruszeniu zasad współżycia społecznego. Zdaniem Sądu z treści umów przelewu wierzytelności wynika strony, że jej strony
w prawidłowy sposób oznaczyły wierzytelności. Ponadto stwierdzić należy,
że w przypadku odpowiedzialności in solidum chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle w postaci naprawienia jednej szkody. Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność tych tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 maja 2014 r. III CSK 224/13.

Dlatego zdaniem Sądu ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego
z dłużników ( ubezpieczyciela i ubezpieczonego ) jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum uprawnione jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego z dłużników.

3

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art. 34 ust.1 i art. 36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama odpowiedzialność pozwanego za sprawcę szkody. Pozwany podnosił jednak, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił odszkodowanie, którego wysokość pokrywa faktyczne koszty naprawy uszkodzonego pojazdu a ponadto oferowała poszkodowanej naprawę pojazdu w warsztatach z nim współpracujących za kwotę 7 975,66 zł brutto.

W ocenie Sądu należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy pojazdu a jedynym kryterium ustalenia wysokości odszkodowania jest koszt należycie wykonanej naprawy niezależny od tego czy pojazd został faktycznie naprawiony a jeżeli został to za jaką kwotę. Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie czemu wyraz dał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 lutego 2019 r.
( Sygn. akt III CZP 91/18 ) oraz uzasadnieniu wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r.
( Sygn. akt II CNP 41/17 ).

4

Z oświadczenia złożonego przez poszkodowaną wynika, że wypłacona przez pozwanego kwota nie była wystarczająca na pokrycie kosztów naprawy jej samochodu. Okoliczność ta została potwierdzona, przez poszkodowaną w trakcie składanych przed Sądem zeznań. Jednak kluczowym dowodem w sprawie określającym wysokość kwoty niezbędnej do naprawy uszkodzonego pojazdu była opinia biegłego. W ocenie Sądu sporządzona opinia jest rzetelna i wyczerpująca i nie ma jakichkolwiek podstaw do jej zakwestionowania. Na uwagę zasługuje również fakt, że strony nie złożyły żadnych zastrzeżeń do tej opinii. Biegły odpowiadając na postawione pytania wskazał, że koszt naprawy samochodu (...) na miesiąc
i rok powstania szkody ( 27.02.2019 r. ) z zastosowaniem nowych oryginalnych części sygnowanych logiem producenta pojazdu i średniej stawki za roboczogodzinę
w wysokości 100,00 netto wynosi z podatkiem VAT 17 794.04 zł. Co należy podkreślić to to, że wysokość kosztów naprawy wskazanych przez biegłego jest identyczna jak wysokość kosztów podanych w dołączonej do pozwu kalkulacji naprawy. Dlatego Sąd uznał, że powód poprawnie wykazał wysokość kosztów naprawy pojazdu.

Sąd nie podzielił również stanowiska pozwanego, kwestionującego zasadność wydatków poniesionych przez powoda na opinię rzeczoznawcy. W uchwale z dnia
02 września 2019 r. ( Sygn. akt III CZP 99/18 ) Sąd Najwyższy stwierdził, że ,,poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii ( ekspertyzy ) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania.”

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie powód bez prywatnej ekspertyzy nie tylko nie mógłby określić wysokości żądanej kwoty lecz mógłby mieć uzasadnione wątpliwości co do celowości wniesienia powództwa. Tak więc mając na uwadze treść

5

zacytowanej uchwały Sąd uznał, zasadność domagania się przez powoda od pozwanego kwoty 215,25 zł z tytułu wydatków poniesionych na sporządzenie prywatnej ekspertyzy.

Z uwagi na powyższe w ocenie Sądu pozwany tytułem wszystkich kosztów związanych z uszkodzeniem pojazdu powinien zapłacić na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu w wysokości 451,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1 800,00 zł oraz uiszczona zaliczka
w poczet wynagrodzenia biegłego( 1000 zł ). Sąd nakazał również pobrać od pozwanego kwoty wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych oraz zwrócić pozwanemu kwotę 500,00 zł uiszczoną tytułem zaliczki która nie została wykorzystana.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

- (...)

-(...)

(...)

6